Ndryshe nga namazi i sabahut, i akshamit dhe i jacisë që falen me zë të lartë, namazi i drekës dhe i ikindisë falen në heshtje. Kjo ndodh sepse koha kur kryhen këto lutje është gjatë ditës kur ka një atmosferë plot zhurmë.
Kështu, në raste të tilla, nëse recitimi kryhet me ton të lartë, do të krijohen shpërqendrime që çojnë në një përvojë më pak pasuruese. Ka shumë mundësi që fokusi të largohet në rast të recitimit me zë të lartë për shkak të mjedisit të zhurmshëm në atë kohë.
Kështu, adhuruesit duhet ta lexojnë lutjen në heshtje, megjithatë, inkurajohet që njeriu duhet të mbetet i vëmendshëm ndaj asaj që po lexon dhe duhet të përpiqet të ndërtojë një lidhje me Allahun nga brenda.
Falja e namazit të drekës dhe ikindisë në heshtje të pastër i shërben një qëllimi praktik. Në rast se çdo adhurues në xhemat do t'i recitonte ajetet me zë të lartë, zhurma kolektive do të prishte fokusin. Prandaj është e këshillueshme që si xhemati ashtu edhe Imami të recitojnë në heshtje duke nxitur një mjedis paqësor.
Sabahu, Akshami dhe Jacija lexohen me zë të lartë ndërsa këto lutje zhvillohen në momente më të qeta të ditës. Aktivitetet e përditshme kanë marrë fund në kohën e agimit, muzgut dhe natës kur falen këto lutje. Kështu, leximi me zë të lartë i imamit në atë kohë e rrit përvojën në xhemat.
Në suren Al-Isra (17:110) Allahu i ka këshilluar adhuruesit që të mbajnë një ton të mesëm mes zërit dhe heshtjes. Kjo vlen për Kijam ‘El-Lejl’ dhe Tahaxhud, ku leximi duhet të jetë në një mënyrë që mund të dëgjohet nga ata që falen, por mjaftueshëm butësisht që të mos shqetësojnë pushuesit.
Duke u nisur nga historia islame, recitimi i heshtur ndodhte kur muslimanët u përballën me persekutimin nga Kurejshët në Mekë. Për të shmangur sulmin e shtypësve, këto lutje recitoheshin në heshtje.
Mirëpo, kur Profeti i Shenjtë filloi të recitonte në heshtje, ata që e dëgjonin e humbën recitimin, kështu që ai u urdhërua të recitonte me volum të moderuar.
Recitimi i heshtur i namazit të drekës dhe ikindisë është për të respektuar punët e ditës dhe për të lehtësuar adhurimin e pashpërndarë.
